CrYing AgaIN

Assalamualaikum...
[kepada pembaca... kalo nak gelak, sila gelak terlebih dahulu eh!!]

Nak dijadikan cerita, semalam selepas beberapa hari pja dapat meloloskan diri dari bawak kete mase balik dari opis, pja TERpaksa jugak-jugak bawak walaupun dah cakap tak nak...

Last week, Traffic light tu ibarat nightmare bagi pja.. berdebar sepanjang jalan dari cyberjaya ke puchong prima... en suami punye risau sampai on emergency signal.. waaaaaaa..... bila sampai traffic light + nak masuk gear satu je BISMILLAH tak lekang kat bibir... Tension giler... amik final exam paper design pun tak secuak ni... mati enjin tak terkira.. 3 kali merah pun tak jalan-jalan jugak lagi...

Ahad lepas; pikir-pikir...

Pja : Asyik mati enjin jew... :(
Semangat : Tak pe, boleh buat... hafal step je la...
Pja : Takut la.. hafal tak sama dengan praktikal..
Semangat : Jangan riso... ko buat camni.... masuk gear, angkat clash, rase dia nak pergi tu, tekan minyak, lepas gear, tehm macam biasa...
Pja : Ok..ok.. aku hafal...

Last-last 24jam asyik dok menghafal...

Petang semalam, sesi praktikal pun mula la... bawak kete selancarnya... ok... pja paling takut trafik light + benti kat bukit... Trafik light kat cyber sumer lepas sebab memang dapat hijau je... Alhamdulillah.. sampai je trafik light kat putra perdana dah berdebar.. tapi Alhamdulillah lepas juga... sampai kat trafik light berbukit kat  bukit puchong 2 tu pja dah nak nangis.. sebab MERAH... biler hijau je, cepat2 buat ikut step... ok, done! walaupn pun tayar sampai berBUNYIK!!.. haha... Sila la gelak!

Then ok la, dalam otak pikir nak sampai umah cepat je.. last-last en suami gi ajak melencong, nak pi bank la.. kate nak pi beli kura-kura la... .. Dah la pja tengah cuak... dah start nak nangis sebab pja tak nak pi mana-mana.. pja nak BALIK!..

Bila dah masuk je jalan besar, jantung tu dah macam berlari pecut 100 meter... pastu boleh pulak en suami ajak masuk kat sebelah traktor malaysia tu... memang dah berkumpul air mata belakang mata ni.. yela, dah le jalan besar, kete banyak, laju-laju plak tu!! mati enjin camner?? gelak lagi, gelak lagi.. 

Last-last en suami kata tak jadi pergi sebab kete sume tak gerak... dalam hati, Alhamdulillah... masuk puchong perdana memang slow la.. kete dah banyak.. sampai kat bulatan mati enjin... dah sebak... bulatan kedua puchong permai pun mati enjin lagi.. mata pedih tahan air plak.. tengah bawak tu, boleh plak sekumpulan budak nak melintas berdiri atas jalan, 2 budak dua ekor dah terlepas ketengah tapi rapat ke line kiri.. pja ni dah le amatur manual.. dengan ruang y sempit antara bebudak 8 ekor tu, pja nak kene lalu.. kete memang dah macam kura-kura.. nak kekanan compen kene hon.. last-last jalan jugak anta bebudak tu.. lantak le korang kalo ilang bont*t.. sape suruh maen suka-suka lintas...

Konon macam senang hati sebab nak sampai dah.. tiba-tiba en suami kata terus.. Waaaaaaa..... time tu memang tahan giler air mata... sampai je dekat maybank, en suami masuk je kete after urusan, terus pja kata tak nak bawak dah.. sampai menangis gila-gila... takut kene jalan lagi pi cari kura-kura pulak... de orang pompuan tu tengok pun muka dia pelik.. haha... sila gelak sambil guling-guling eh.... beria ni nangis, berhelai-helai tisu, siap kuar hingus lagi... last-last en suami amik alih... hahahahahahahaha.....

Nota kechik sikit la...: memang hobi pja la nangis-nangis nih.. hehe.. tak tau la, tak boleh nak kawal... kene marah = nangis, tak suka = nangis, tak dapat = nangis, takut = nangis, marah pun = nangis, suka = nangis, terharu = nangis, bangga = nangis... pendek kata semua la = NANGIS...